Ultimi Nutizie

Attualità mundiale per u populu corsu

Goffinomicu

Una rapida cunsiderazione nantu à u debitu talianu.

Eccu i dati nantu à u saldu netu primariu di e trè ecunumie principali di a zona euro da u 1992 (l'annu di a firma di u disgraziatu Trattatu di Maastricht) à u 2019, presu da l' Outlook Ecunomicu Mundiale d'ottobre scorsu:

Francia Alemagna Italia
1992 -24.196 0.152 10,647
1993 -42.178 -6.773 17,429
1994 -31.066 6,588 13,487
1995 -27.143 -119.622 30,268
1996 -10.479 -9.368 38.915
1997 -8.428 2,002 61,619
1998 6,686 9.773 50.952
1999 14,576 22.191 50,669
2000 18,473 25,384 42,427
2001 18 707 -8.65 31.219
2002 -8.677 -26.835 29.997
2003 -24.623 -23.445 19,809
2004 -18.401 -17.801 13,999
2005 -16.188 -19.436 3,379
2006 -1.147 17.92 11.13
2007 -3.061 66.81 49.49
2008 -12.246 56,534 33,863
2009 -95,664 -18.693 -16.193
2010 -91.912 -57.411 -1,347
2011 -55.222 30.912 12,889
2012 -53,23 51.083 33,629
2013 -40.517 41.967 27.778
2014 -39.766 53.312 22,026
2015 -38.473 61,835 22,077
2016 -40,137 66.803 20.788
2017 -25.982 67.519 21,331
2018 -21.352 85.973 24,497
2019 -44.403 60,385 24,878

Arricurdatevi chì u bilanciu primariu hè a differenza trà i rivenuti di u bilanciu publicu è tutte e spese eccettu i pagamenti d' interessi . U segnu negativu indica un deficit.

Noterete chì, se escludemu l'interessi da u calculu (grande per ragioni cunnisciute), l'Italia hè andata in deficit in solu dui anni: 2009 è 2010.

Dunque ti lasciu calculà a quantità cumulativa di questi bilanci per eserciziu, dendu vi a soluzione. In Francia, i bilanci cumulativi eranu di -716 miliardi, in Germania à 419 miliardi, in Italia à 702 miliardi.

Nettu di interessi, l'Italia hè u paese chì hà salvatu u più, è di fattu da u 1994 à u 2007 u so debitu hè calatu, arrivendu da 126% à 100% di u PIB, malgradu l'eredità di tassi d'interessu assai elevati per norme attuali. Vista a strategia di estensione di maturità perseguita cù successu da u Dipartimentu di u Tesoru, ancu oghje u costu mediu di u debitu, à pocu pressu misuratu cum'è u rapportu di a spesa di interessi in un annu à u stock di debitu à u principiu di quellu annu, hè sempre valori relativamente alti paragunati à i tassi prevalenti nantu à u mercatu. Per esempiu, in 2019 a spesa di l'interessu era intornu à 60 miliardi, chì paragunatu à i 2.380 miliardi di debiti esistenti à l'iniziu di l'annu danu un tassu ex post mediu di circa 2,5%. Per capisce, se u tassu mediu era statu quellu uttenutu à l'asta di dece anni di BTP à l'iniziu di u 2020 (0,94%), a "fattura" di interessi seria stata assai più bassa (22 miliardi), è s'ella fussi stata quella verificata à l'ultima asta ( chì à u principiu di ghjugnu, pari à 1,91%), a fattura seria cascata à 45 miliardi in ogni casu.

Attenzione! Questu ùn hè micca u ragiunamentu stupidu di quelli chì dicenu "avete aumentatu i pagamenti di interessi perchè a diffusione hè aumentata"! L'interessi pagati nantu à i tituli sò quelli accunsentiti à u mumentu di l'emissione è dunque a diffusione in u tempu affetta l'interessu tutale pagatu, chì tocca l'ultime vendite, chì sò una piccula frazione di u debitu totale, à tal puntu chì malgradu Borghi (!) A spesa d'interessu generale continua à calà. Benintesa, se una diffusione più grande continua per dece anni, à a fine in media u debitu costerà tuttu di più, è questu hè evidente, ma u ragiunamentu chì vulia fà quì ùn guarda micca à u passatu, ma à u futuru, chì hè un futuru di i tassi. bassa è decrescente.

Postu chì tutti sò d'accordu per vede chì avà i tassi d'interessu sò à u minimu storicu, è chì resteranu per un pocu ", è perchè a differenza di a Germania, induve oghje accade questu (hè veramente accadutu per un tempu", ma il Corriere ne capisce solu oghje), eri accadutu, è più indietro in u tempu accadutu (è andendu in daretu ci hè ancu di più), l' Italia ùn hà mai fallutu è in l'ultimi trenta anni hà u record di surplus primariu , ùn hè micca chjaru perchè tanta nervosità circa u debitu talianu.

Benintesa, u debitu cresce, ma u so raportu cù u PIB cresce soprattuttu se, ùn fendu debitu per riavviare l'ecunumia, uccidimu u PIL. À questu puntu, u debitu diventerà insostenibile, perchè averemu eliminatu a capacità di l'Italia di creà valore è dunque di ricavi fiscali cù i quali rispettà i so impegni (ciò chì hà sempre riesciutu à fà). Una pulitica curaghjosa oghje serveria precisamente per evità prublemi dumane, ancu perchè i tassi sò bassi avà, dumane chì sà! Se i tassi cumincianu à aumentà di novu, hè chjaru chì u tempu di entrà in debitu sarebbe avà! Ma in ogni casu, se a tendenza à a diminuzione persiste, a spesa di interessi serà destinata à diminuire è u surplus primariu à trasformassi in un surplus tout court (induve hè cunsideratu utile: sapemu chì ùn hè micca necessariu perchè u rapportu debitu / PIB diminuite). In l'ipotesi, dopu à dece anni d'interessu nulu (supponendu chì a situazione duri – è sapemu chì ùn durerà micca) u costu di u debitu seria nulu, è u surplus primariu coincide cù u totale!

Dunque, duvemu inchietacci per un statu chì hà salvatu 700 miliardi dapoi u 1992, o per un statu cum'è a Francia, chì hà spulatu quant'è tanti dapoi u 1992 è hè in mezu à una crisa di doppiu deficit ?

Per mè questu mi pare cusì ovviu, ma forse hè stranu per mè, chì avete elettu imprudentemente, è i mercati averanu ragione, chì ùn avete micca elettu, è chì, secondu ciò chì si dice in i corridori, ùn pò micca aduprà l'abacus (è un minimu perspettiva) cum'è l'aghju fattu quì, ci infliggeranu un downgrade se ùn devenu micca in debitu cù l'ESM (vale à dì, cumandanu, ancu sì ùn l'avete micca votatu, è trà altre cose cumandanu contr'à u so interessu, dimustrendu chì ùn meritanu micca u putere chì l'anu pigliatu, perchè a so irrazionalità hè oramai palesa, è in u casu chì ci cuncerna quì si hè manifestatu quandu anu acclamatu Monti, chì hà aumentatu u rapportu debitu / PIB, cum'è avemu dettu subitu , è cum'è qualchì economistu di u non abbundante pruduzzione scientifica ùn hà ancu capitu ).

Di una cosa, però, sò sicuru: à u MEF ùn sò micca male, ùn ci hè micca cuspirazione. Anu inscrittu a suburdinazione in a doppia elica di u so DNA, è hè, se vulete, u duale di u so sintimu di super omi, di cunsiderà se stessi un tagliu sopra à quelli scrucconi di (altri) Taliani. Ùn ci vole mai à scurdà si chì a manca hè cumposta da taliani chì si sentenu superiori à l'altri taliani cum'è eredi morali di quelli chì si sò ditti chì anu vintu una guerra chì u paese avia persu, è chì oghje leghjittimanu a so superiorità murale unendusi à ciò chì definiscenu cum'è un prugettu di pace (ignurendu chì a pace ci hè stata data per avè persu una guerra), è vantendu una bona accolta in i saloni europei – induve sò solu schiaffi, senza mai li restituisce! Benintesa, pensà chì u vostru paese sia cumpostu di scrucconi vi rende difficiule, anzi: spiacevule è sfavorevule, difendelu in uffizii europei, soprattuttu se perdite u cuntattu cù alcuni dati simplici cum'è quelli chì aghju espostu quì è chì, sò sicuru, nimu di i nostri nè guvernatore nè prisente nè passatu ùn s'hè mai oppostu à i so "omologhi" europei, micca per malizia, ma per ignuranza.

Avemu travagliatu annantu à l'avvene.

Stà fermu.

Questa hè una traduzzione automatica da a lingua italiana di un post scrittu da Alberto Bagnai è publicatu in Goofynomics à l’URL https://goofynomics.blogspot.com/2020/06/una-rapida-considerazione-sul-debito.html u Tue, 23 Jun 2020 07:10:00 +0000.